Jan Hendrik van Heurn was in 's-Hertogenbosch geboren op 13 augustus 1716 en werd daags daarna gedoopt in de Sint-Janskerk die toen in hervormde handen was. Hij studeerde aan de universiteit van Utrecht en promoveerde er in 1738 op 'De Venia Aetatis'. In dat jaar keerde hij terug naar zijn geboortestad en vestigde er zich als advocaat. Van Heurn was tevens griffier van de Leen- en Tolkamer (een rijksinstelling die de beheerder was van de voormalige lenen en tollen van de Brabantse hertogen). Jan Hendrik van Heurn maakte ook deel uit van het Bossche stadsbestuur. Verschillende malen was hij schepen (een functie, in de verte te vergelijken met de huidige wethouder). In mei 1743 trad Van Heurn in het huwelijk met Anna Roemer (Römer), de dochter van een Bossche dominee die tevens leraar was in de oosterse talen. Het echtpaar vestigde zich in een huis aan de Kerkstraat. Op 16 maart 1750 kocht hij een huis ter linker zijde eveneens aan en verbouwde het tot een stal. Twee kinderen kreeg het echtpaar, van wie een jong stierf.

De reden waarom Van Heurn een straatnaam kreeg, was dat hij een historieschrijver was. Hij schreef de 'Historie der Stad en Meyerye van s Hertogenbosch', die tussen de jaren 1776 en 1778 in vier delen bij de Utrechtse uitgever J. van Schoonhoven verscheen. Later zou hij nog een 'Beschrijving der stad 's-Hertogenbosch' schrijven, doch dit werk is niet in druk verschenen; het handschrift berust momenteel in de bibliotheek van het Noordbrabants Genootschap.

In 1780 overleed Anna Roemer. Zij werd begraven in de Sint-Jan in het graf van haar vader. In datzelfde graf vond dertien jaar later Jan van Heurn eveneens zijn laatste rustplaats, toen hij in 1793 stierf. De grafzerk bevindt zich nog steeds in de Bossche kathedraal.